Er zijn al weer twee maanden voorbij, de tijd gaat echt snel. Ik begin nu mijn vaste ritme te krijgen hier in Taipei. Vier dagen per week ga ik naar de universiteit die op loopafstand van mijn woning ligt. In de tussentijd studeer ik en doe ik leuke dingen. Het is nu net een beetje alsof ik weer in Amsterdam woon, alleen dan in iets tropischere setting. Eindelijk is het warme weer begonnen. Het is nu iedere dag zo rond de 30 graden, en de gevoelstemperatuur ligt hier vaak nog iets hoger omdat het zo benauwd is. Maar ik vind het fijn, eindelijk heb ik het idee dat ik op een tropisch eiland woon!

De midterms zijn nu, dit zijn de tentamens op de helft van je semester. En daarom hadden we vorige week een week vrij. Ik ben toen met vier meiden naar de andere kant van het eiland gereisd, naar het zuidelijkste puntje. En daar was een groot festival. Overal waren concerten en feestjes, heel veel strandfeesten. We zijn één dag naar concerten geweest van de meest bekende Taiwanese zangers. Heel leuk, maar na twee uur klinkt het allemaal hetzelfde want je snapt er niks van. En de muzieksmaak is ook heel anders, ze houden van liefelijke liedjes. Gewoon eens een lekkere beat zat er niet echt in. Maar het was leuk om al die Taiwanezen uit hun dak te zien gaan voor een of andere bekende Taiwanese zanger, ze zijn best wild die meiden, kei-hard gillen. De rest van de dagen hebben we lekker op het strand gelegen en 's avonds biertjes op het strand gedronken. En we waren na twee maanden geen tv te hebben gezien toch wel blij met de tv op onze hotelkamer, al die super slecht mtv series waren nu een stuk leuker om te zien, een beetje iets van de Westerse wereld.

Het deel van de stad in Taipei waar ik woon vind ik een van de leukste delen van de stad. Het bestaat uit allemaal kleine straatjes met lage bebouwing en vol met winkeltjes en eettentjes. Het is best druk, maar er heerst een hele gezellige sfeer. En het ligt tegen de universiteitscampus aan, die nu heel mooi is. De campus is namelijk heel groen, overal staan tropische bomen, bloemen en palmbomen. Ik begin zo langzamerhand ook steeds meer van de Taiwanese cultuur te begrijpen. Er zijn me een paar gekke dingen opgevallen. Ten eerste, ze houden niet van de zon en warmte. Overal is airconditioning en zelfs met 30 graden dragen ze nog kleding met lange mouwen. Ik denk dat ze mij maar gek vinden in mn korte broekjes en jurkjes. Ik wil namelijk bruin worden, maar dat vinden ze hier lelijk. Ze willen zo wit mogelijk blijven, en overal waar ze heen gaan lopen ze met een paraplu tegen de zon. Het hele eiland is dan ook overbevolkt, maar de stranden zijn helemaal leeg. Bijna niemand gaat zwemmen, want ojee, dan wordt je bruin! Het was dan ook een hele zoektocht om een bikini te vinden, maar na twee maanden heb ik er eindelijk eentje die past! (meestal zijn ze te klein omdat die Taiwanese meiden echt een mini maatje hebben)

En dan, de voorliefde voor lelijke westerse jongens. Ik snap er helemaal niks van. De meest sullige westerse jongens komen naar Taiwan, en de meest knappe Taiwanese meisjes vallen als een blok voor hen. Geen enkele westerse jongen blijft hier zonder vriendin, ze lopen allemaal met een super knap meisje aan hun hand. Ik vraag mij echt af of die meiden blind zijn. Ik heb het wel eens aan Taiwanese meiden gevraagd, maar zij zien het heel anders. Zij vinden die jongens mooi en aantrekkelijk, en ze zeggen dat het interessant is zo'n westerling.

En dan ben ik nog ergens achter gekomen. Al die meiden zijn suuuper slank. Echt maatje 34 of kleiner, ik voel mij hier echt niet meer klein. En ik dacht dus dat dat gewoon in hun genen zat. Maar toen we in springbreak naar het zuiden gingen, waren we met Chinese meiden en een Koreaans meisje, en zij zeiden dat het een ziekelijk schoonheidsideaal is, ook in China en Zuid-Korea. Het zit niet in de genen, het komt door niet eten. Dus anorexia is niet alleen iets van de Westerse wereld.

En dan is de Westerling hier op een gekke manier een schoonheidsideaal. Overal zie je reclame met Westerse mensen. En heel veel meiden verven hun haren bruin en dragen blauwe contactlenzen om er meer Westers uit te zien, wat er heel gek uit ziet, een beetje zombie-achtig. Alleen de Taiwanese jongens, die blijven meer zichzelf. Maar ik denk omdat ze nooit Westers kunnen uitzien, ze zijn heel erg klein. De meeste jongens zijn zoals ik of iets groter.

Wat nog leuk is om te vertellen is dat ik nu iedere week naar de hotsprings ga. Tegen een heuvel aan zijn allemaal baden van natuursteen gebouwd en daar zit water van de hotsprings in met verschillende temperaturen. Het voelt net alsof je in de sauna bent geweest als je eruit komt. En ik ga hier super vaak naar de bioscoop. Wij denken dat wij bioscopen hebben in Amsterdam, maar dat zijn maar kleine zaaltjes. Ze hebben hier mega grote bioscopen en één bioscoop is mijn favoriet. Zo ongeveer iedere zondag gaan we er naar toe in de middag en komen we er weer laat in de avond uit. Je kunt daar namelijk voor 3 euro onbeperkt films kijken, zoveel als je wilt. En je mag je eigen eten meenemen. Dus tussendoor gaan we even de bioscoop uit om eten te kopen op de nightmarket, en dan kun je gewoon avondeten in de bioscoop :)

De komende weken hoop ik weer te gaan surfen, we waren namelijk even geschrokken van een verhaal dat er haaien zijn. En tja, die blijken er ook te zitten maar heel diep in de oceaan en er zijn de afgelopen jaren geen meldingen geweest van ongevallen. Dus we gaan het maar weer eens proberen! O, als iemand waterschoenen tegenkomt in Nederland, laat het mij weten! Ik heb ze hier eigenlijk wel nodig, maar kan ze niet vinden. Er zitten namelijk vaak vissen in het water met stekels, ik weet niet hoe ze heten, ze blazen zichzelf op als je op ze gaat staan. Niet echt fijn dus!