De tijd vliegt voorbij, ik ben al langer dan een maand in Taiwan en langzaam begint alles te wennen. Je krijgt je vaste adresjes om te lunchen, je brood te halen, boodschappen te doen en cafétjes waar je 's avonds met vrienden zit. Het is gek hoe snel een nieuwe woonplek went. Dit komt denk ik wel doordat Taipei echt een ontzettend leuke stad is om in te wonen. Gevoelsmatig tien keer zo groot en druk als Amsterdam, maar daardoor is er zoveel te ontdekken. Overal zijn markten met Aziatisch eten, tempels die je kunt bezichtigen, leuke winkelgebieden, mooie parkjes waar nu iedereen naar toe gaat (het is inmiddels iedere dag tussen de 20 en 30 graden) en alles is heel makkelijk te bereiken met de metro.

Het meest bizarre dat ik tot nu toe mee heb gemaakt was een ‘Dinner Party' waarvoor ik was uitgenodigd afgelopen vrijdag. Een tijdje geleden ging ik namelijk met een aantal meiden surfen en toen zaten we in de trein naast een oude man. We raakten met hem in gesprek en aan het einde van de rit wisselden we gegevens uit. Hij bleek een geneeskunde professor aan de NTU te zijn, en vorige week ontvingen we van hem een uitnodiging om deel te nemen aan een ‘Dinner Party'. Een beetje gek, maar we dachten, waarom niet? Dit feestje was dus afgelopen vrijdag, en wat bleek, het was bij een Taiwanese Senator thuis en er waren allemaal mensen die voor de onafhankelijkheid van Taiwan hebben gestreden. Een ex-minster van Buitenlandse Zaken, de minister van Onderwijs, baandoorbrekende kunstenaars, journalisten. Ze hadden zo ongeveer allemaal ooit op een ‘zwarte lijst' van China gestaan en een aantal hadden onder Chinees bewind in de gevangenis gezeten omdat ze hadden gestreden voor onafhankelijkheid en mensenrechten. Nu zaten ze veelal in de politiek en om de zoveel tijd komen ze nog steeds met dezelfde groep mensen samen voor een gezellige avond. De drank vloeide rijkelijk en overal stond lekker eten. De professor van de NTU had ons uitgenodigd om ons voor te stellen aan de minster van onderwijs. Het Taiwanese onderwijs is namelijk ontzettend gegroeid de afgelopen jaren, de NTU is zelfs uitgeroepen tot de beste universiteit van Azië, en hier heeft zij mede voor gezorgd. En dat er nu dus internationale studenten naar Taiwan komen is voor haar zeg maar de kers op de taart, Taiwan telt mee op internationaal niveau. Ik heb met ontzettend veel interessante mensen gepraat, allemaal vrijheidsstrijders. Daarnaast had de professor van de NTU een boek geschreven over de Nederlandse bezetting van Taiwan in 1670, hij heeft hier onderzoek naar gedaan in Nederland, en wij waren de eerste Nederlanders die zijn boek in handen hadden. Van dit moment heeft hij wel tien foto's genomen, hij was zo blij. Ik vond het ook wel een gek moment, al in de 17e eeuw waren er Nederlanders in Taiwan, en nu, meer dan 300 jaar later denk je dat je een van de weinige Nederlanders in Taiwan bent en sta je met een boek van de Nederlandse geschiedenis in Taiwan in je handen.

De volgende dag werden we door dezelfde mensen uitgenodigd voor een documentaire festival over China en aan het einde van dit festival was een live skype verbinding met Ai Wei Wei (als je hem niet kent, hij is internationaal een van de bekendste kunstenaars van dit moment, omdat hij kunst maakt tegen en over de Chinese regering waarvoor hij zijn eigen leven riskeert). Helaas was dit gesprek in het Chinees, ik baal nu toch wel dat ik in Nederland geen Chinese lessen ben gaan volgen. Op zich leer je de taal best snel omdat er constant Chinees om je heen wordt gesproken, maar het lezen is heel erg lastig. Ik vraag mij dan ook af hoe zij al die verschillende symbolen uit elkaar houden.

Tot slot, ik heb gisteren mijn ticket terug geboekt, voordat ik naar Nederland ga ga ik eerst nog twee weken naar Barcelona, maar 4 juli ben ik weer in Amsterdam. In de tussentijd zal ik af en toe een blogje schrijven. Er is nog zoveel te vertellen, hotsprings, mooie stranden, bizarre winkels, onbekend eten!